De wereld is in de ban van het virus en van de machtsstrijd in Amerika, waar dingen gebeuren die nog nooit zijn vertoond. Veel landen – zoals Griekenland – zuchten onder het juk van een lockdown en hopen dat de vaccinaties snel een eind zullen maken aan de corona-invasie. De wereld is van slag.
Het weer bewandelt gelijke paden. Terwijl Spanje kampt met een ongehoorde koudegolf en de Madrilenen hun koffie in de sneeuw kunnen drinken, lijkt in Griekenland geen einde te komen aan de relatief hoge temperaturen. De herfst heeft veel te laat ingezet en lijkt zich niet te haasten om plaats te maken voor de winter.
Afgelopen maanden werd het weer dan ook gedomineerd door de god Notos, de zuidenwind (notia). Normaal gezien is dit de wind die de eerste regens na de zomer brengt, herfstregens wel te verstaan. Vervolgens wordt hij geacht plaats te maken voor de god Boreas, de noordenwind (vorea), die de kou met zich meebrengt en heel af en toe zijn dochter Chioni, die graag witte dekens uitdeelt. Ik ben gek op sneeuw, dus ook op Chioni, maar haar vader mag ik niet zo, aangezien ik aan de noordkust van Lesvos woon en je je daar moeilijk kunt verstoppen voor de ijzige Boreas. Het is een tantaluskwelling, wanneer hij de lucht knalblauw heeft geverfd en de zon wat zomerse warmte probeert te brengen maar de kou desondanks blijft overheersen.
Boreas, Notos, Zephyros en Euros zijn de meest bekende van alle Griekse windgoden (de Anemoi). Notos is het minst populair, want deze wind hitst de zee op met verraderlijke golven: een vijand van alle zeevaarders in de Egeïsche Zee. Zijn soms brute hoosbuien brengen rivieren tot een kookpunt, maken wegen onklaar en creëren dodelijke modderstromen. Ook de herders die in de bergen leven, moeten niets van deze wind hebben. Vooral in het voorjaar – maar soms ook in andere jaargetijden – blaast Notos de sirocco vanuit de bloedhete Sahara (waar de Grieken ooit dachten dat Notos’ paleis lag) naar de mediterrane landen. De Romeinen noemden hem Auster. Zo werd het in het zuiden van de aardbol liggende continent vernoemd naar Notos: Australië.
Tegen gestoorde presidenten en gevaarlijke ziekten kun je vechten, tegen het weer echter niet. Zelfs Don Quichot zou Notos ongemoeid laten. Maar vroeger geloofden de mensen nu eenmaal dat natuur- en weersverschijnselen de werken waren van goden, en die kon je wél uitdagen. Zoals Psyllos van Libië, die witheet was nadat zijn oogst werd vernield door een brand, aangewakkerd door een zuiderstorm. Hij organiseerde een sterk leger dat met een indrukwekkende vloot ten strijde trok tegen Notos, die zich ergens bij Aeolos ophield. Ze werden onthaald door een woedende wind die met wild om zich heen slaande golven korte metten maakte met de zwaarbewapende vloot, waarbij alle schepen met man en muis vergingen.
Net zoals Trump weet Notos op dit moment van geen wijken. Zou Boreas gevloerd zijn door corona of vastzitten wegens een lockdown? Het is zó warm, dat je eigenlijk alleen maar ’s avonds een paar uurtjes hoeft te stoken tegen de vochtigheid. Daar ben ik niet zo blij mee, want in de winter staan er altijd potjes en pannen te pruttelen in en op de snorrende houtkachel. Ik kan ’s zomers soms met heimwee terugdenken aan de koudere tijden, waarin ik het een uitdagende sport vind om zoveel mogelijk op de houtkachel te koken. Maar met de paar uurtjes die hij nu brandt, vallen geen bouillons en langzame stoofpotten meer te brouwen.
De natuur laat zich echter genadeloos verleiden door de vochtige Notos, die al menige regenuitbarsting heeft gehad: voorjaarsbloemen en chorta schieten de grond uit… voor hun geen lockdown! Zelfs de paddenstoelen zijn bezig met een inhaalslag na het veel te droge najaar. Ook veel bomen zijn tipsie van de regen en je ziet de knoppen aan hun nog kale takken met de dag groeien. Wat niet voor iedere boom gunstig is, want wanneer Boreas toch onverwacht met zijn ijzige winterwinden komt, heb je kans dat veel bloesems van schrik het loodje leggen en je dus de vruchten van zo’n boom wel kunt vergeten. De strijd tussen Notos en Boreas lijkt nog niet gestreden.
En zo blijft het spannend op alle fronten. Aan de hemel vechtende weergoden die met indrukwekkende wolkenmassa’s over het eiland zeilen, een aan kindsheid leidende president die trappelt van woede, en een virus dat niet van wijken weet. Het jaar is goed begonnen: een gelukkig 2021.