(Ayasos)

“The only assholes we met in Greece happened to be in a lovely chapel in Agiasos: a gang of teenage boys who threw rocks and spit at us as we left the chapel.” Dit bericht op Facebook gaf me een schok: nog nooit zoiets over Lesvos gehoord. 

Een vriendin zei vroeger dat mensen in het charmante bergdorp Ayasos gek zijn. Ik ben een wantrouwig persoon en geloof niet altijd iedereen. Ik denk dat de psychiatrische inrichting even boven het dorp nog altijd tot de verbeelding spreekt, ook al functioneert het al tientallen jaren niet meer als gekkenhuis en wordt de plek nog steeds Sanatorium genoemd. Het kan natuurlijk ook zijn dat deze bergbewoners leuk gek zijn, want hun carnaval is het beroemdste van het eiland, toneel is er nog een ware kunst en de dorpsbewoners trokken altijd behoorlijk van leer tegen elke vrijheidsberover die in hun buurt kwam.

Een bekend lokaal gezegde op het eiland luidt, dat je beter geen ezel noch een vrouw uit Plomari of Ayasos kunt nemen. Tja, ’s lands wijs, ’s lands eer, maar ik ken toch een aantal vrouwen uit Plomari en Ayasos die heel aardig zijn. En ezels? Zo’n tien jaar geleden kwam je nog heel wat zwervende grauwtjes tegen, vooral rond Plomari. Tegenwoordig maken deze ezels (behalve de druiloren die nu buiten Molyvos braaf de ezelsafari sjokken) deel uit van de lijst van de Lesvoriaanse Big Five (wilde zwijnen, wilde berggeiten, wilde paarden, dolfijnen én ezels). Waar ze dan ook vandaan komen, ze staan binnenkort op de lijst van uitstervende dieren, ook al ruilt nog een enkele boer – gedwongen door de crisis – zijn auto weer om voor een viervoeter.

Het vriendelijke gezicht van Griekenland vertoont dus wat barsten, ook hier op het eiland. Zo zijn een aantal buitenlanders die al jaren in Molyvos wonen (of er regelmatig komen) en minstens de helft van de dorpsinwoners uitmaken, tamelijk geschokt na het bijwonen van vergaderingen over de opvang voor vluchtelingen. Net zoals Europa zijn ware gezicht liet zien in de onderhandelingen met Griekenland, laten sommige Molyvioten hier ook hun ware gezicht zien. Alle Grieken zijn aardig? Nee, helaas niet. Molyvioten worden overigens beschouwd als arrogant, in het bijzonder door hun buren. 

Laatst vertelde ik Griekse buren over een initiatief in Klio om een tijdelijke opvang voor vluchtelingen te creëren. Mijn buurvrouw reageerde meteen: “Mijn moeder leerde me altijd dat in de dorpen Klio en Sigri de beste mensen van het eiland wonen”. Zo, het is maar dat we weten, dat het eiland ook goeie dorpen heeft.

Bestaan er ook slechte toeristen? Ja, natuurlijk. Augustus is berucht om zijn rampzalige toeristen, voornamelijk arrogante Griekse stadsmensen die de eilandbewoners als boeren in het rond commanderen. Deze veeleisende groep werd echter wel gemist deze zomer: ze zijn grotendeels niet komen opdagen wegens de crisis.

Juli en augustus is ook de tijd voor het buitenlandse zon-strand-en-zee toeristenvolk, mensen die niet verder dan zo’n vijftig meter in de omtrek van hun hotel komen. Zolang de zon maar schijnt, maakt het ze geen bal uit of ze ’s avonds paella, soevlaki of kebab eten. Ze trekken van hotelbed naar strandbed en ontdoen zich regelmatig ongegeneerd van al hun kleren, ook al liggen ze naast Griekse families (al dan niet met jonge kinderen) op het strand. 

Vorige week kwam ik op mijn dorpsstrandje een dame tegen met bungelende blote borsten. Ze liep te genieten van water en zon en scheen zich niet bewust van haar overtreding. Een dag ervoor was ik in tranen wegens de oneindige stroom vluchtelingen die langs dit strand trokken. In de verzengende hitte kwamen minstens negentien boten aan! Vrouwen, kinderen en honderden jongemannen liepen vermoeid doch blij rebbelend voorbij, velen afkomstig uit een cultuur waar vrouwen vaak niet eens een blote teen mogen tonen. Stel je voor dat deze dame zonder topje toen ook onbezorgd langs de vloedlijn had gedwaald… 

Sinds de foto van de aangespoelde Syrische peuter op een Turks strand de wereld eindelijk heeft wakker geschud, is het aantal hulpverleners en vrijwilligers explosief toegenomen. Sommigen van hen kleden zich echter – een beetje onwetend – in minimale t-shirtjes of zelfs mini-bikini’s. Erger nog schijnt het soms op de naaktstranden eraan toe te gaan: blote zonnebaders die gewoon op hun handdoek blijven liggen wanneer er een boot met vluchtelingen strandt, en zelfs niet het fatsoen hebben om zich even aan te kleden.