Toen de nieuwe Griekse regering aantrad in juli 2019, werd meteen het Ministerie voor Migratie van tafel geveegd. De verantwoordelijkheid voor immigranten en vluchtelingen werd door diverse ministeries heen en weer geschoven tot men besloot om het Ministerie voor Migratie toch maar weer te openen. Ze hadden vijf maanden nodig om te beseffen, dat Griekenland naast de economische crisis een serieus vluchtelingenprobleem heeft.
Daar werden dan ook snel plannen voor gesmeed. De regering gelooft er heilig in dat gesloten kampen de vluchtelingen zullen weerhouden om te komen. Alsof ze nu op vakantie komen in kamp Moria! Een gesloten kamp is in feite een gevangenis. Volgens mij gaan gevangeniskampen dwars tegen alle vrijheidsregels van Europa in, maar dat zal Europa worst wezen, zolang Griekenland die vluchtelingen maar niet laat doorstromen.
Het enig overgebleven doorgangskamp op Lesvos, Stage 2, langs de weg van Skala Sykaminia naar Sykaminia, dreigt gesloten te worden, ook al is iedereen op het eiland, inclusief de politie, tegen de sluiting. Het is een eerste rustplaats na een vaak traumatische tocht, waar in alle rust eerste hulp kan worden gegeven en natte kleding kan worden gewisseld voor droge. Over vijf maanden zal er wel weer een nieuw doorgangskamp worden geopend, nadat hun nut alsnog is bewezen. Geld lijkt niet het probleem, zolang de Griekse regering ook miljoenen over heeft om een Grieks-orthodoxe school in Amerika te steunen.
De regering is niet het enige groepje Grieken met een bord voor hun kop. Ook bijvoorbeeld de inwoners van Gavathas doen er alles aan om zowel vluchtelingen als hulpverleners uit hun dorp te weren. Aangezien het gesloten kamp niet heel ver bij hen vandaan dreigt te komen, zijn ze bang voor een toename van aankomsten van vluchtelingen in het dorp, zeker wanneer de NGO’s er hun intrek nemen. Het schattige dorpje Gavathas zet al jaren ongestoord zijn vissersleventje voort, zonder onder de voet te worden gelopen door een massa toeristen die er dezelfde zonsondergang als op Santorini willen zien. Nu heeft het dorp echter snode plannen. In de buurt is al een luxe camping (glamping) verschenen en men wil nog meer toeristenaccomodaties bouwen, alsof het eiland niet in een toeristische crisis verkeert en alsof dat onafgebouwde hotel dat al sinds enkele jaren het front van het dorp ‘siert’, veel heeft opgeleverd.
Op 22 januari zal een deel van Lesvos (samen met de eilanden Samos en Chios, die met dezelfde maatregelen uit Athene zijn geconfronteerd), massaal het werk stilleggen om tegen al die waardeloze plannen te demonstreren.
Ik schaam me dat in Europa dit soort plannen serieus en ongestraft kunnen worden bekokstoofd. Ik schaam me dat Europa zich door Turkije laat chanteren met vluchtelingen en De Sultan zijn gang laat gaan in Syrië. Ik schaam me dat men bij iedere dreiging van een nieuwe oorlog zich opeens angstvallig afvraagt, hoeveel vluchtelingen dat op de been zal brengen en of dat een bedreiging voor Europa is (alsof Griekenland geen Europa is).
Eind deze maand verlaat Engeland dat leugenachtige Europa. Soms denk ik weleens dat het ook voor Griekenland goed zou zijn deze kleine dictatuur te verlaten. Zonder al die wetten uit Brussel zou de Griekse horeca weer adem kunnen halen, zou Griekenland weer zijn eigen ratje-toe-staat kunnen bouwen. Er kleeft echter en helaas een heel groot risico aan een Grexit: zodra Griekenland onder die vleugels vandaan stapt, zal een sultan daar dankbaar gebruik van maken. Hij zou delen van Griekenland zelfs annexeren als het nog in Europa ligt, tenslotte heeft hij miljoenen vluchtelingen achter de hand, die hij kan inzetten. Wat zou het Europa kunnen schelen dat er een paar eilanden van vlag veranderen. Als de vluchtelingen maar daar blijven, in on-Europese kampen, in on-Europese omstandigheden. Ik schaam me om een Europeaan te zijn.