(plan voor nieuw hotel op Faneromeni)

Toen vrienden grapten over een Hilton hotel op Faneromeni strand, dacht ik even dat ze smakelijke onzin verkochten. Maar hun geklets bleek een kern van waarheid te bevatten: voor het terrein tussen het huis dat als een roze slagroomtaart oprijst aan het Faneromeni strand, en het intrigerende grotkerkje Zoödochos Pigi bestaan plannen om er een hotel neer te zetten. Weliswaar geen Hilton en geen ‘introvert’ hotel, maar een ‘extrovert’ hotel. ‘Geopend naar strand en zee, naar de gasten, naar de lokale bevolking. Wanneer je dit hotel betreedt, stap je de geschiedenis van het eiland binnen en ontdek je zijn cultuur.’

Wat een commercieel geblaat! Wat is er uniek aan een hotel met twee restaurants, twee bars, grotkamers naast een monumentaal kerkje, kamers met privézwembad? Is dat duurzaam en ecologisch? Allemaal van die moderne termen die je tegenwoordig moet gebruiken, wil je een plan ergens doorheen jassen. Duurzaam omdat men lokale stenen wil gebruiken? Cultureel omdat sommige kamers naast een kerkje liggen? Open naar de lokale bevolking omdat we ook van het strand waaraan het hotel ligt gebruik mogen maken? (terwijl in Griekenland een wet bestaat – die steeds vaker met de voeten wordt getreden – dat het strand van iedereen is). Was het niet zo triest dat deze bouw de rust op een van de mooiste stranden van het eiland ernstig gaat verstoren, dan kon ik er nog hartelijk om lachen.

Het is niet het eerste Beach Hotel dat opeens toeristen zou moeten gaan trekken. Ook Skala Erèsoe dreigt een deel van het strand kwijt te raken aan een hotel. Misschien hadden de bouwers ervan wel hetzelfde verkooppraatje vol woorden als ‘ecologisch’ en ‘duurzaam’.

Het nieuwste fenomeen in Faneromeni is de megalomane brug die opeens over een klein stroompje moest verrijzen. Dat is vast voor de investeerders die nu de lokatie moeten bezoeken om te kijken hoeveel kansen zo’n droomhotel heeft. En stel je voor: zonder brug geen vrachtverkeer met bouwmaterialen. Het kan een hotel de nek kosten, zoals het geval was met een hotel in Vatera, aan het einde van het strand aan de kant van Drota. Daar gaf de gemeente geen toestemming om een fatsoenlijke weg naar het hotel aan te leggen, noch een brug over de daar stromende rivier, waarna de bouw werd stopgezet. Het betonnen geraamte kijkt nu triest en eenzaam over het prachtige strand uit. Het heeft uiteindelijk toch nog een functie gekregen: een openlucht graffitimuseum (illegaal).

Hotels bouwen is nu eenmaal niet zonder risico. Bij Molyvos staat het Arion hotel weg te kwijnen: na één zomer vol vrolijke gasten vond de bank het nodig dit hotel te sluiten en de eigenaren geen uitstel van betaling te geven. Bij Skala Sykaminias leunt hoog op de rotsen langs de kust een imposant gebouw dat ook ooit voor korte tijd vol leven moet zijn geweest. Het beroemdste hotel dat op Lesvos jammerlijk staat te verloederen, is het monumentale, Turkse Sarlitza badhotel in Thermis, dat niemand ooit zal komen redden.

Het kan ook anders: in Eftaloe staan twee hotels aan het strand, die vast werden gebouwd met de belofte dat de unieke lokatie geweldige vakanties zou opleveren. Na wat voorspoedige jaren dreigden ook deze hotels tot ruïne te vervallen, maar gelukkig zagen mensen er goed gesmeerde boterhammen in om de boel op te knappen. Het eerste gefacelifte hotel werd echter geen extrovert hotel waar je een unieke ervaring kan opdoen, maar gewoon een ordinair all inclusief hotel dat de rustige omgeving terroriseert met Griekse en disco avonden en zelfs wekelijks een zielig vuurwerkje de lucht instuurt. Van het tweede hotel dat komende zomer zijn vernieuwde deuren gaat openen, verwacht ik – de pessimist die ik ben – niet veel beters.

Dan kun je misschien beter zo’n ecologisch en duurzaam hotel als op Faneromeni Beach hebben, maar ook dat kan na enkele jaren in handen van grootverdieners vallen. Het zijn de dromers die bouwen en verliezen. En dan springen de geldwolven erop.

Oké, ik ben een zwartkijker en ik had graag het strand van Faneromeni rustig willen houden. Maar Sigri en omgeving worden stilletjes volgeplempt met grootse projecten. Velden worden opgekocht voor de olijfolieproductie en een gloednieuwe olijvenpers is er uit de grond gestampt. Villa Faros – omgeven door heuvelruggen vol olijf- en andere vruchtbomen – is met een zwembad buiten en eentje binnen, vijf slaapkamers en andere fraaie verblijven een van de meest luxe villa’s die je op het eiland kunt huren. Er zijn daar krachten aan het werk die Sigri uit het slop willen trekken. Dus misschien moet ik niet zeuren en dit heel speciale gebied overlaten aan mensen, die hun nek uitsteken om er iets van te maken.