7 mei 2007: Over loodgieters, wc’s en boilers.

Stel u bij een waterballet nu geen bakken water voor die uit de hemel vallen. Ik denk dat de komende maanden alle buien aan ons voorbij zullen trekken, en ook al voorspelt het weerbericht dagen van tevoren heel optimistisch regen, met wel 70 % kans dat die valt, als de regendagen naderen, smelten net als de naderbij sluipende buien ook de slecht-weer-voorspellingen als sneeuw voor de zon. Vandaag deed de temperatuur nog zo haar best om een drukkende situatie te creëren, waarbij onweer de enige uitweg leek, maar meer dan tien magere spettertjes heb ik toch niet kunnen tellen. De anderhalve dag durende hittegolf ging ongezien over in ietsje koeler weer.

Nee, het waterballet vond plaats binnenshuis. De boiler was het langzaam aan het begeven. Nu hadden wij twee jaar geleden al een nieuwe boiler laten installeren, maar hoe nieuw hij er ook uitzag, de leidingen waar het water doorstroomt, begonnen vies bruin water te lekken. Nu bevinden we ons nog niet in een watercrisis, maar we hebben wel in gedachten dat we komende zomer een watertekort gaan krijgen. En ik probeer sowieso altijd op een goeie manier met water en energie om te gaan. Dus dat betekende voor ons een compleet nieuwe waterhuishouding, want dat lekkende water werd netjes in een teiltje opgevangen en gebruikt voor de de planten en de wc.

De wc is een verhaal apart. We hadden al jaren een krakkemikkige spoelbak. Die liep altijd door, dus sloten we de kraan vaak af voor de watertoevoer, wat de nodige ergernissen opleverde wanneer je vergat de kraan open te zetten voordat je een boodschap deed, zodat je nadien 5 minuten kon wachten tot de spoelbak weer volgelopen was. We hebben vorig jaar dan ook eindelijk een nieuwe spoelbak aangeschaft, eentje die er heel betrouwbaar uitziet, maar na enkele dagen begon hij, net als de oude, gewoon weer door te lopen.

Ik heb even overwogen om maar een duurdere boiler aan te schaffen. Hier in Griekenland zijn de meeste spullen misschien wel niet zo schreeuwend duur als in Holland, maar ze zijn van een dusdanig belabberde kwaliteit dat gereedschap en installatiemateriaal niet lang meegaan. Van kwaliteitsspullen hebben de Grieken nog niet gehoord. Wat misschien ook wel logisch is voor een land dat zo’n 25, 30 jaar geleden nog kampte met zware armoede.

Het kost wat tijd om hier je lesje te leren. Zo ook met de boiler én de wc. Feit is dat we hier in Molyvos en in Eftalou een veel te hoge waterdruk hebben, die ervoor zorgt dat de meeste materialen die moeten omgaan met deze druk, het al heel snel begeven. Het water dat uit de bergen stroomt, is blijkbaar moeilijk in bedwang te houden, zodat doorlopende wc’s en lekkende boilers hier aan de orde van de dag zijn en de waterbuizen pogingen doen grote concerten te geven, wat klinkt als het geloei van een scheepshoorn. Een boiler heeft hier een levensverwachting van twee jaar, zodat de loodgieters hier handenvol werk hebben, omdat ze elke twee jaar in elk huishouden de boiler moeten vervangen. Ook voor alle lekkende wc’s komen ze langs, maar daartegen is niet veel kruid gewassen. Je zou bijna zeggen dat die hoge druk in stand wordt gehouden door het loodgietersgilde. Maar als ze zo’n ding moeten vervangen, vloeken ze net zo hard als de gedupeerde klanten. Overigens is de rekening van onze loodgieter hier op Lesvos, inclusief nieuwe boiler, net zo hoog als de voorrijkosten van de loodgieter in Nederland.

Maar soms word je wel een beetje hopeloos van de inferieure kwaliteit van alle klusspullen hier in het land. En dan klaag ik niet eens over de afwezigheid van een Gamma of een Karwei. Om al je spullen te bemachtigen, moet je veelal het gehele eiland over om ze bij elkaar te sprokkelen.

Onder de boiler stond eerst een bakje, vervolgens een afwasbak en tenslotte had ik nog een grote plastic kuip, die zich in steeds sneller tempo vulde. Water genoeg om de wc door te spoelen. Het was een ware opluchting, toen de loodgieter met de volgende boiler aan kwam zetten. Weer even op een normale manier water uit de kranen voor het komende jaar. Daarna moeten de lekbakjes weer te voorschijn worden gehaald tot het volgende waterballet zich opnieuw aankondigt…

Ik begrijp nu waarom de spullen zo goedkoop zijn hier. En waarom je ook goedkope spullen nodig hebt. Omdat je ze constant moet vervangen. Want zelfs een dure boiler is niet bestand tegen de waterdruk hier. Er zijn boeken vol geschreven over het bouwen van een huis hier. Ik begrijp waarom dat een nachtmerrie kan zijn. Niet alleen moet je een administratief doolhof door, maar vervolgens komen de arbeiders die je in de gaten moet houden. Voordat je het weet, staat je huis andersom, is de keuken in de geplande woonkamer gebouwd en kan de auto in de slaapkamer. Ze leggen tegels die je niet besteld hebt, of ze maken een aanrechtblad veel te laag. Of ze verven je huis rood in plaats van het geplande zachtgeel.

In Griekenland moet je gewoon tevreden zijn met een nietlekkend dak boven je hoofd, een kachel die funktioneert, elektriciteit uit het stopcontact en stromend water uit de kraan. Ook al komt dat met veel te veel lawaai en enthousiasme aan geraasd. En de duurzaamheid van een klusser? Bij zoveel stress en teleurstelling vanwege de slechte kwaliteit geef ik ook die geen jaren…