Op een mooie morgen kwam ik op mijn terras oog in oog te staan met een fraai, wit gespikkeld damhert. Ik wreef in mijn slaperige ogen om goed wakker te worden, net zoals het hert verbaasd was een levend wezen op het terras te zien. Het rende niet halsoverkop weg, bekeek me met zijn lieve, grote, donkere ogen en deed parmantig wat stapjes de tuin in, op weg naar de perenboom, die kennelijk lekkere blaadjes heeft.

Natuurlijk had ik wel eens een hert gezien. Maar nooit op mijn terras. Herten komen op Lesvos officieel niet voor in het wild. Daarvoor moet je op Rhodos zijn. Daar hebben ze wilde damherten, met de fraaie Engelse naam (fallow) Deer dama dama, die alleen op Rhodos voorkomen. Aan de ingang van de Mandraki-haven, waar eens de reusachtige Kolos van Rhodos wijdbeens als toegangspoort fungeerde, staat nu aan beide kanten het symbool van het eiland op wacht: twee herten. Er wordt gezegd dat de kruisridders de herten mee hadden genomen, maar ik kan me niet voorstellen dat je op kruistocht gaat vergezeld van herten. Anderen beweren dat die herten daar al eeuwenlang leefden en dat het eiland zelfs ooit vernoemd was naar herten, namelijk Elafoesa (herteneiland).

Op het kleine, naar herten vernoemde eiland Elafonisi, naast Kreta, vind je geen herten maar alleen roze stranden. Vreemd genoeg vind je op het eiland Limnos wél herten, maar die zijn vanuit Rhodos overgebracht. Om de Dama dama voor uitsterving te behoeden, is er een aantal van hen naar andere Griekse streken gebracht. Op Limnos – met zijn beroemde zandduinen en slechts enkele bossen – gedijen ze echter enkel middels bijvoeding.

De herten die je op Lesvos tegenkomt, huppelen achter hekken op de terreinen van kloosters (Limonos) of uitspanningen zoals Eden of Bey, en niet ver van Akrasi is er zelfs een soort hertenkamp, vlakbij de afslag naar Drotta. Het hert op mijn terras, misschien wel zo’n Dama dama, verdenk ik ervan te zijn ontsnapt uit een tuin van een hertenliefhebber hier boven Eftaloe, voorbij de vuilnisstort, waartussen uitdragerijen een handjevol herten staat te mediteren. Het edele beest at net niet uit m’n hand, maar ik kon aardig tegen hem aan leuteren, terwijl hij geduldig luisterde op twee meter afstand.

Deze bambi, die al sinds maanden was gesignaleerd in de buurt, had kennelijk zijn verlegenheid opzijgezet, raakte bevriend met de honden en bezocht regelmatig onze velden. Toch maakte ik me zorgen: wat als hij de weg opliep, of wat als hij elke dag mijn tuin radicaal kwam snoeien? Zo’n hert is natuurlijk wel leuk om te zien, maar het moet ook eten en houdt kennelijk van rozenknoppen en fruitboombladeren, gezien de sporen van zijn wangedrag.

Eden of Bey, niet ver van Aya Paraskevi, met een soort dierentuintje, schitterende tuinen en een goed aangeschreven restaurant, wilde de Dama dama wel hebben. Maar hoe vang je een hert? Ik heb diverse mensen benaderd, maar kwam niet veel verder. Ik vraag me nu af of ik er goed aan deed bekend te maken, dat er een hert in Eftaloe rondliep: dat lokt natuurlijk jagers aan, die zo’n mals hapje niet zomaar aan hun neus voorbij kunnen laten gaan. Op een dag waren er schoten te horen, niet ver van het huis vandaan. Sindsdien hebben we Bambi niet meer gezien. Ik vrees dat er een gezelschap is geweest dat een meer dan smakelijke maaltijd met hertenbiefstuk heeft genoten.

Het probleem voor de tuin was zo wel opgelost. Niet lang erna, terwijl ik de beschadigde rozen controleerde, vloog er opeens een monster op me af: een enorme wesp! Even nestelde dit gevaarte zich op een roos vlak voor me en had ik enkele minuten de tijd hem goed te bekijken: hij was echt een paar maten groter dan de hoornaar (Vespa cabro), had prachtige blauwe vleugels en twee opvallende gele vlekken op zijn onderlijf. Op internet – na te hebben gegruweld van plaatjes van al die enge wespen – kon ik hem determineren: de blauwgevleugelde wesp (Scolia dubia). Tot mijn vreugde las ik dat hij bekend staat om zijn rare eetgedrag: hij is gek op kevers! Nu het hert mijn rozen niet meer beroert, is namelijk de volgende plaag neergestreken: witgestreepte, zwarte kevertjes die massaal de tere bloemblaadjes soldaat maken. Vanuit welke dierentuin deze wesp is ontsnapt, weet ik niet, maar het is vast beter om zo’n blauwgevleugelde wesp in de tuin te hebben, dan een Dama dama.