(Newly found petrified trees. Photo: internet)

Het Kallikratis Plan ligt in duigen: de vijf gemeenten op Lesvos werden in 2010 samengesmolten tot één gemeente, wat niet werkte; nu is Lesvos sinds kort weer in tweeën gesplitst. Geen idee hoe de geografische verdeling is van de gemeente Mytilini en de gemeente West Lesvos, maar ik stel het volgende voor: hak het eiland in twee stukken. Trek een lijn rechts van Kalloni recht naar boven en voilà: eerlijk verdeeld, zou ik zeggen.

Veel mensen zijn het vergeten, of hebben het zelfs nooit geweten, maar heel Lesvos is door Unesco in 2016 uitgeroepen tot één van de 127 Global Geoparken in de wereld. West Lesvos zou zich dus nog meer moeten profileren als wereldnatuurpark. Makkelijk, want de afgelopen maanden zijn er sensationele vondsten gedaan van nog meer en nog grotere versteende bomen bij de aanleg van nieuwe windmolens en de nieuwe weg Kalloni – Sigri. Het is duidelijk dat West Lesvos goud onder de grazende schapen en geiten heeft liggen en meer zou moeten opgraven, opdat er een enorm park van versteende bomen kan komen, waar zelfs China jaloers op kan worden. Alle heetwaterbronnen zouden heropend moeten worden, de vele fraaie stranden in het westen beter toegankelijk en men zou zich in het bijzonder moeten concentreren op het vulkanische karakter van het landschap.

De gemeente Mytilini is wegens de roemruchte kampen de vluchtelingengemeente. Zo is de verdeling wat makkelijker voor alle reizigers: toeristen gaan naar West Lesvos, vluchtelingen en NGO’s naar Mytilini. Toeristen zouden wel nog mogen landen op het net geopende, gloednieuwe vliegveld van Mytilini, maar met geblindeerde bussen naar de toeristensector worden vervoerd, opdat hun vakantie niet kan worden verstoord door de aanblik van een niet-Europeaan. Voor toeristen die zelfs dat te veel vinden, is er de nieuwe haven in Sigri, voor veerboten en cruiseschepen.

Het beste zou zijn wanneer Mytilini zichzelf uitroept tot ‘Vrijstaat voor Vluchtelingen’, zodat het zijn eigen regels kan maken. Een onmiddellijk en onvoorwaardelijk vertrek uit de Europese Unie is hiervoor ook noodzakelijk, al is het maar om Europa voor het hautaine hoofd te stoten. In afwachting van papieren om door te mogen reizen, zou men vluchtelingen die de handen uit de mouwen willen steken (en dat zijn er veel), kunnen verdelen over de dorpen in de Vrijstaat om de lokale bevolking te helpen met de olijven, schapenteelt en visserij, terwijl hoger opgeleide mensen op de universiteit en in het ziekenhuis hulp kunnen bieden. Families met kinderen en alleenstaande kinderen kunnen naar speciale scholen in Polichnitos, een stadje beroemd om zijn uitmuntende onderwijs. Want weg met de overvolle kampen: er staan genoeg huizen leeg om vluchtelingen onderdak te bieden. De Vrijstaat zou zo rijk als Monaco kunnen worden met het uitzenden van arbeidskrachten naar landen die zitten te springen om personeel, zoals Nederland en Duitsland; In de Vrijstaat verblijven tenslotte duizenden mensen die niets anders willen.

Uiteraard zal er dan wel een hoge muur moeten verrijzen tussen de Vrijstaat en West Lesvos. Een muurtje meer of minder maakt niet uit op Lesvos, er zijn er al zat, en muren bouwen is ín tegenwoordig. Je zou als toeristische attractie zelfs een polygonale muur kunnen nabouwen, waarmee Lesvos heel vroeger al de show stal, zoals je nog steeds kunt zien in Delphi.

De bewoners van Skala Sykaminia hebben zich zó goed ingezet voor de vluchtelingen, dat ze in 2016 genomineerd werden voor de Nobelprijs voor de vrede. Voor een excursie naar dit pittoreske vissersdorpje in de Vrijstaat zou men toeristenvisums kunnen uitgeven.

NGO’s vinden het belangrijk om het Het Monument der Zwemvesten bij Molyvos te bezoeken, maar helaas zijn ze, net als de vluchtelingen, niet echt welkom in het middeleeuwse stadje, dat zich het liefst van dat monument wil ontdoen. De berg is echter moeilijk weg te branden, noch te verdoezelen door nog meer bergen illegaal afval (Molyvos: schaam je voor al dat nieuwe afval!). Willen de NGO’s deze herdenkingsplek blijven bezoeken, dan zullen ook zij een visum moet regelen.

Hoe onze explosieve wereld er tenslotte zal gaan uitzien, is voor iedereen een vraagteken. Feit is dat het handelszieke Europa langzaam naar zijn ondergang schuifelt. Na de Brexit kwam geen Grexit, maar Europa laat sommige Egeïsche eilanden, zoals Lesvos, Samos, Chios en Leros, wel genadeloos hard vallen en toont hiermee wat voor een immorele club het is geworden.