Europa is eigenlijk geboren in Libanon, in de stad Tyrus aan de Middellandse Zee, niet ver van de grens met Israël. Het stamt dus uit het Midden-Oosten en het is verwonderlijk dat de Europese Unie vluchtelingen (velen uit Libanons buurland Syrië) zo erg in de kou laat staan. 

Want de vluchtelingen stromen nog steeds dagelijks naar ons eiland (en elders in Griekenland), waar de eerste en meeste hulp nog steeds door vrijwilligers wordt geboden, waaronder toeristen. De lokale goegemeente kan het maar niet eens worden over een humanere aanpak van die hulp, zoals een lokaal opvangcentrum bij Molyvos en – ook al is dat burgerlijke ongehoorzaamheid – door vervoer naar Mytilini te bieden (het vervoer door taxi’s, bussen en particulieren is landelijk verboden). Dus sjokken de vluchtelingen – jong en oud, op sandaaltjes, afgetrapte gympen of zelfs blootsvoets – met gemengde gevoelens over Lesvos’ wegen naar de hoofdstad, terwijl de onbarmhartige zon zorgeloos toekijkt.

Europa beleeft dit jaar geen normale zomer en lijkt haar herkomst te hebben vergeten. Het werd vernoemd naar de dochter van de Tyreense koning Agenor. Zeus werd verliefd op haar, vermomde zichzelf als een stoere, aantrekkelijke, witte stier en wist haar middels liefkozingen te winnen. En toen ze op zijn rug klom, ging hij er als een haas vandoor, dwars door de zee tot aan Kreta toe, waar hij zich weer omtoverde in menselijke gedaante en haar trouwde. Europa werd de eerste koningin van Kreta.

Zeus had Europa dus ontvoerd. Maar nu lijkt het of Europa in de ban is van een andere god: Ploetos, de god van rijkdom en geld. Hij moet het hebben betoverd, want Europa is het oude niet meer. In de Goddelijke Komedie van Dante bewaakt Ploetos de vierde kring in de hel waar de hebzuchtigen en verkwisters zijn gedoemd tot een eeuwige onderlinge strijd, die telkens opnieuw begint. Wanneer Dante zijn meesterwerk nu had geschreven, ben ik er zeker van dat de politici bij de verkwisters en de bankiers bij de hebzuchtigen zouden zijn ingedeeld. 

Zeus, oppergod en meester over de zon, regen, donder en bliksem, is vast en zeker kwaad op de wereld, want ook het weer in Europa is behoorlijk van slag. Terwijl in West-Europa opeens hoge temperaturen de gemoederen verhitten, houdt Griekenland het hoofd redelijk koel en worden verhitte demonstranten afgekoeld met een vermanende plensbui. De wolken zijn niet uit de lucht te slaan en menige regenwolk doet een poging om vanuit Turkije het eiland te bereiken, met of zonder donderende preek van Zeus. Wat de pret van de toeristen niet hoeft te drukken: de zee is heerlijk op temperatuur, een verfrissend windje blijft de hitte de baas en het eiland straalt zijn zomerse rijkdom naar alle kanten uit.

Maar Zeus is bezorgd, en zoals de Europese politici afgelopen week keer op keer bijeen kwamen voor broodnodige besprekingen, heeft Zeus momenteel elke dag een onderonsje met Afrodite, godin van de liefde. Want van liefde lijkt dezer dagen geen sprake meer: het wordt tijd dat Afrodite de politici gaat verleiden, zodat ze de hebberige Ploetos de rug toedraaien en hun gezonde verstand weer gaan gebruiken. De gesprekken tussen Zeus en Afrodite kunnen elke avond live worden gevolgd aan de westelijke hemel, waar ze onder hun Romeinse namen opereren: Jupiter en Venus. Deze beide planeten van ons zonnestelsel zijn voor spoedberaad bij elkaar, een evenement dat slechts een enkele keer in tientallen jaren voorkomt.

Ik had ze eergisteren al gespot aan de nachtelijke hemel, waar Venus met haar felle licht Jupiter ‘bijscheen’, terwijl de zon nog niet eens in de zee was verdwenen. Er wordt wel gefluisterd dat ze ooit elkaar hebben aangeraakt en zo de beroemde Ster van Bethlehem vormden.

Maar in werkelijkheid zullen deze planeten nooit samensmelten, omdat ze gemiddeld 670 miljoen kilometer van elkaar afstaan. Dat ze nu zó dicht bij elkaar verschijnen, is pure optische illusie. 

Met de verschijning van Jupiter en Venus nog in het hoofd reed ik gisteren naar Sigri, waar men nog steeds veel pogingen doet om de weg erheen drastisch te veranderen. Dankzij de wegverbreding en -omlegging worden er al jaren nieuwe versteende bomen gevonden, die – ingepakt in een mantel van gips – aan fallussen doen denken. Maar de weg had andere opmerkelijke veranderingen ondergaan, sinds ik er in het voorjaar voor het laatst had gereden. Op sommige stukken waren banen van zwart asfalt gelegd, al voorzien van helgele strepen. Die banen deden me denken aan die van Jupiter en Venus: ze liepen evenwijdig, dan weer wat meer verwijderd van elkaar, dan weer wat dichter bij elkaar, maar ze raakten elkaar niet. Sterker nog, de banen asfalt liepen aan de linker en rechter kant van de weg en daartussen bevonden zich nog minimaal 6 banen zand en puinhoop. 

Komt er tussen Kalloni en Sigri een achtbaansweg, of gaan ze in het midden van de weg een berm maken, verfraaid met bijvoorbeeld versteende bomen? Het blijft nog steeds een groot raadsel wat men met deze weg voor heeft. Hoopt men in de toekomst de start van de Tour de France naar het eiland te halen en hebben ze daarom maar alvast fietspaden aangelegd aan beide kanten van de weg, of krijgt deze weg een riante vluchtstrook? De optie dat de weg geschikt moet zijn om de reusachtige bladen voor het geplande windmolenpark te vervoeren, is de beste gissing.

Het blijft dus spannend hoe deze weg er ooit gaat uitzien en of de reeds gelegde asfaltbanen elkaar ooit zullen raken. De banen van Jupiter en Venus zullen zich na vanavond (1 juli) weer langzaam van elkaar verwijderen. Ik hoop dat ze dan een akkoord hebben bereikt over de toekomst van Europa. En ik hoop dat Zeus de wraakzuchtige Nemesis inzet om Europa uit handen van Ploetos te verlossen, want anders zal hij zijn geliefde wederom moeten ontvoeren en haar koningin van Griekenland maken.