(Een hooiwagen; foto: internet)

Wanneer je deze dagen over het eiland rijdt, lachen pas gemaaide gele velden je vrolijk toe en zwalken talloze pick-ups en vrachtauto’s met te hoog opgestapelde balen stro je tegemoet. Ik kan me niet herinneren ooit zoveel ‘hooiwagens’ te hebben gezien op Lesvos. Ik neem aan dat dit een gevolg van de crisis is: de prijs van het veevoer rijst de pan uit en daarom worden meer graslanden gebruikt voor het produceren van natuurlijk veevoer.

Deze uitbundige zomerse landschapspatronen vormen een ideale inspiratie om kleurrijke kleden te weven. Ooit was er een meisje, Arachne, die het weefvak leerde van de godin Athina. Ze maakte betoverende kleden en veel mensen kwamen haar talent bewonderen. Wanneer werd gevraagd wie haar de weefkunst had geleerd, trok Arachne alle eer naar zichzelf toe en vertelde zonder blikken of blozen dat die gave haar was aangeboren. Athina was beledigd en bezocht haar, verkleed als oud vrouwtje. Arachne wilde niets weten van de oude vrouw die haar zei dat ze de goden dankbaar moest zijn voor haar gave. Toen het oude besje zich als Athina ontpopte, daagde Arachne de godin uit een wedstrijd met haar aan te gaan voor het mooiste kleed. De godin weefde een verhaal, met onder andere mensen die door goden in lelijke beesten werden veranderd. Arachne weefde in haar doek verhalen over ontspoorde goden in compromitterende situaties. Maar hoe beledigend Arachne’s werk ook was, Athina kon geen foutje in haar weefsel vinden. Toch ontstak de godin in woede, waarop Arachne eindelijk inzag hoe erg ze de godin had beledigd. Uit wanhoop hing ze zichzelf op. Athina was duidelijk geraakt door de dood van het meisje: ze besloot dat Arachne haar weefwerk moest voortzetten en veranderde haar in een spin (arachni in het Grieks).

Spinnen kunnen waanzinnig goed weven en speciaal in de herfst, wanneer de vochtigheid in de lucht spinnenwebdraden met kristallen druppels versiert, kunnen hun webben zich meten met het wonderbaarlijke werk van Arachne. Spinnen doen geen vlieg kwaad, maar als uitdrukking gaat die vlieger niet op, omdat spinnen juist en vooral vliegen in hun web strikken. De meeste soorten laten mensen met rust, dus je hoeft helemaal niet bang te zijn voor deze geleedpotigen.

Maar het zijn zúlke engerds om te zien, dat ik er het liefst heel ver vandaan blijf. Wat in de winter best wel lukt, omdat ze dan – tja, waar zijn spinnen in de winter eigenlijk, doen ze een winterslaap? – niet te zien zijn. Maar komt de zomer eraan, dan komen alle beestjes én dus ook de spinnen weer tevoorschijn gekropen.

Ik heb wel eens een periode last gehad van kleine, beige spinnen (waarschijnlijk de wolfspin) die ongegeneerd over het terras renden of krijgertje speelden binnen in huis, maar ik heb nog nooit in zulke getale spinnen voor mijn voeten zien wegschieten als in de afgelopen weken. Ze zien er niet echt bedreigend uit en ik durfze zelfs van dichtbij te bekijken: een zwart lijfje op heel hoge, dunne poten. Als ze een slurfje hadden gehad, zouden het die hoogpotige olifanten van Salvador Dali kunnen zijn geweest.

Het griezelige werk is de spin opzoeken op het internet: ai, ai, ai, wat een monsterlijke exemplaren heb je toch binnen die soort! Met kloppend hart roetsjte ik snel door de foto’s, maar had eigenlijk al in mijn hoofd om wat voor een spin het ging: een hooiwagen. En laat dat nou net weer geen spin zijn, maar een spinachtige die ook onder de orde der geleedpotigen valt.

Hooiwagens (opiliones) zijn onderverdeeld in wel 6000 soorten, maar degenen die nu het eiland ‘onveilig’ maken, heb ik niet kunnen determineren. De naar zomer ruikende naam hooiwagen is goed genoeg voor zo’n beestje. Hooiwagens onderscheiden zich van spinnen, doordat ze geen ingesnoerd lijf hebben (hun lijf is één ovaal bolletje) en geen webben spinnen. Dus hoef je tijdens deze hooiwagenplaag ook niet bang te zijn dat je op een goeie morgen je voordeur uitstapt en hooiwagens je hele huis blijken te hebben ingekapseld met hun spinrag.

Ik moet toegeven: hooiwagens hebben een vriendelijke uitstraling en zodra ze je voet door de lucht horen suizen, stuiven ze alle kanten op. Ze zijn zelfs een beetje aandoenlijk, wanneer ze schommelend hun lijf proberen droog te houden terwijl ik de tuin aan het sproeien ben en alle tijd heb om ze te bestuderen. Niet dat er zoveel over hen valt te vertellen…

*photo: http://www.animalsunited.nl