Volgens een spreekwoord kun je ‘leven als een God in Frankrijk’. Maar het echte godenland is Griekenland. Dat wordt elk jaar weer bewezen door de Alkionides dagen of Halcion dagen, wat ook wel de kleine zomer van januari wordt genoemd. Hoe is dit fenomeen anders te verklaren, dan dat de goden hier de hand in moeten hebben?
Aeolos, god van de wind, houdt zich deze dagen koest. De zee is als een spiegelend waterplein waar pruttelende vissersbootjes hun geluk niet op kunnen, want de vissen laten zich graag vangen deze dagen. Een visser uit Chania, Kreta, wist zelfs een anderhalve meter grote inktvis in zijn netten te strikken. Als je van die verdwaalde inktvis (hij leeft normaal in veel dieper water) ringen snijdt, kun je ermee hoelahoepen!
De mythe van de Alkionides dagen laat zien dat de goden wreed konden zijn, maar soms ook mededogen toonden: Alkyone, de dochter van Aeolos, trouwde de aardse koning Keyx. Ze waren zo verliefd dat ze elkaar ook wel eens gekscherend ‘Zeus’ en ‘Hera’ noemden, wat Zeus opvatte als een belediging. Toen Keyx op een dag op zee was, liet de oppergod daarom een vreselijk onweer opsteken en Keyx werd door een bliksem geraakt en verdronk. Alkyone was hier zo bedroefd over dat zij zich in de golven wierp en ook verdronk. De goden toonden hun medeleven en veranderden het liefdespaar in zeevogels (ijsvogels). Aeolos zorgde ervoor dat in januari de winterse winden zich twee weken koest hielden, zodat de vogels in alle rust een nest op de rotsen konden bouwen om daarin eieren te leggen.
Mededogen kregen ook de bewoners van het stadje Arta (Noord-west Griekenland), nadat priesters in een open brief in de lokale kranten de schandalige levensomstandigheden uit de doeken deden van de plaatselijke ‘gastarbeiders’. Deze buitenlandse werknemers worden door de boeren en zakenlui fors uitgebuit en leven onder middeleeuwse omstandigheden. Grieken zijn heel gelovig, maar desalniettemin waren de papas verrast toen na de publicatie van de brandbrief de hulpgoederen binnenstroomden en er een actie op touw werd gezet voor gratis gezondheidshulp.
De meeste immigranten in Griekenland komen uit het buurland Albanië. Maar net zoals zo veel Grieken in de jaren 50 met hard werken een goed bestaan wisten op te bouwen in Amerika en Australië, lukt het nu de Albanen om hier een steeds beter bestaan op te bouwen. Zo goed zelfs dat ze het platteland aan het verlaten zijn, waar de leefomstandigheden voor hen het moeilijkst zijn. Zodat de Griekse boeren nu moord en brand schreeuwen, omdat er niemand meer is die hun oogst kan binnenhalen. De Griekse Boerenbond gaat onderhandelen over het laten overkomen van zo’n 50.000 Egyptenaren om dit probleem op te lossen.
Een Albaanse kennis van mij reisde tijdens de feestdagen naar Italië voor familiebezoek. Ze keek haar ogen uit naar de dure spullen in de winkels (ofschoon Griekenland nu toch echt het duurste land in Europa is). Ze vertelde dat haar familieleden tweemaal zoveel geld verdienen. Maar, zei ze, daar moeten ze wel van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat voor werken, zodat er geen tijd voor iets anders over is. Hier in Griekenland, zei ze, moet zij ook hard werken, maar in Griekenland wordt er meestal halverwege de middag met werken gestopt, zodat je tijd hebt om nog een wandelingetje te maken, je kinderen te helpen met hun huiswerk of ergens uit eten te gaan (wat een van de weinige dingen is die in Griekenland nog enigszins goedkoop zijn). Volgens haar heeft het leven hier veel meer kwaliteit dan in Italië.
Daar zijn de Grieken het niet mee eens, want dankzij de recente politieke schandalen, is het vertrouwen in de politiek en in de media bijna tot nul gereduceerd. Het schandaal rond de afgetreden secretaris-generaal van het Ministerie van Cultuur dijt alsmaar uit. In Athene ontdekten bewoners dat bomen in een parkje stelselmatig werden vergiftigd (jawel, men heeft een alternatief voor het brandje-stichten gevonden), zodat de plannen voor een parkeergarage door konden gaan. De bewoners hebben het hoogste gerechtshof ingeschakeld om deze snode plannen te dwarsbomen, want vertrouwen in de lokale overheid hebben ze niet meer.
Maar op een zondag tijdens de Alkionides dagen worden al deze zorgen vergeten en trekt men er vrolijk met de hele familie op uit. Ze rijden naar mooie plekken zoals Molyvos om een ommetje te maken, waarna ze in de restaurants aan zee neerstrijken; geen regeringsschandaal dat hen hiervan afhoudt.