De ooit zo geroemde rust van de Griekse eilanden is voorbij: honderdduizenden toeristen zoeken de Egeïsche zon op en gedragen zich steeds meer als verwende kinderen. Ze moeten vermaakt worden en gepamperd op zachte bedden langs zee of zwembad (sommige toeristen vinden de zee maar een gevaarlijke plas water). Op Mykonos bestaat er zelfs een service die regelmatig je bedje zandvrij borstelt!

Strandbedden worden regelmatig overgoten met boem-boem-boemende technomuziek die kennelijk het ultieme vakantiegevoel aan steeds meer toeristen geeft; ze zouden weleens misselijk kunnen worden van het geklots van de golven! Tegenwoordig zijn toeristen pas gelukkig, wanneer ze in opeengepakte kuddes door de Griekse dorpsstraatjes kunnen kuieren, massaal het magische moment van een zonsondergang kunnen vastleggen, of selfies kunnen maken op door tiktok aangegeven plekken, zoals met bedreigde zeehonden bij het kleine eilandje Formikoula. Hotels – bang dat hun gasten zich gaan vervelen – veranderen in pretpaleizen en organiseren luidruchtige Griekse of disco-avonden. Dat omwonenden de halve week met ramen dicht en oordoppen in hun avonden moeten doorbrengen, doet er niet toe: de toerist is heilig verklaard. 

Griekenland is bezig zijn ziel aan de duivel te verkopen. Op meerdere eilanden is niet genoeg water voor deze toeristische zondvloed en wordt de noodtoestand uitgeroepen. Boeren kunnen fluiten naar water en dus hun gewassen: toeristen gaan nu eenmaal voor. Griekenland, nog steeds herstellende van de financiële crisis (met dank aan Dijsselbloem), gebruikt de toerist als een veredelde melkkoe en heeft de prijzen dusdanig opgevoerd dat veel Grieken een vakantie in eigen land niet meer kunnen betalen. Ze zouden in hun vakantietijd een baantje in het toerisme kunnen zoeken, maar daar staat een hongerloontje tegenover. En wanneer ze aan de slag willen op de eilanden, zullen ze (net zoals leerkrachten en doktoren) een tentje moeten meenemen voor op het strand, want een fatsoenlijk onderdak is alleen nog voor een toerist te betalen. 

Een Griekse, regeringsgezinde journalist bracht onlangs op Skai TV een interessante visie: dat de Griekse bevolking van half juli tot eind augustus niet naar de stranden mag, want als Griekenland wil dat het toerisme meer dan 20 miljard euro oplevert, dan zal er geen plaats meer zijn voor de inwoners van dit land, alleen voor toeristen. 

Zo werden de inwoners van Santorini laatst door een gemeentelid geadviseerd om zo veel mogelijk binnen te blijven, teneinde toeristen ruim baan te bieden in hun straten: op één dag kunnen enorme cruiseschepen wel 11.000 mensen uitbraken. Ha, dat is nog eens een toekomstbeeld! Een land uitgevlakt door het toerisme. Trouwens: dat die monsterschepen nog onverminderd over de zeeën mogen dobberen is ongehoord. 

Ook Lesvos kampt met steeds meer toeristen en heeft een verbond met de duivel gesloten. Hier vind je niet veel drijvende vakantiepaleizen maar een oplopend aantal veerboten: niet alleen uit eigen land, maar vooral ook uit Turkije, waar behoorlijk gestegen prijzen in de reis- en vakantiesector Turkse toeristen massaal naar de Griekse eilanden jagen. Er zijn weekenden dat veerboten uit Izmir of Ayvalik wel 17.000 Turken naar Mytilini brengen. Niemand echter vraagt zich af of Lesvos deze exploderende aantallen bezoekers wel aankan. Of ze wel ergens onderdak kunnen vinden of een tafel in een restaurant, of dat ook op Lesvos het water op raakt en de groentetuinen verkommeren, waarna de toeristen verhongeren, want die eten grotendeels lokale producten.

De gemeente laat het allemaal gebeuren, net zoals het laten versloffen van de infrastructuur, bijvoorbeeld de bijna in zee vallende weg in Eftalou waarover geen bussen meer mogen rijden. Maar de gemeente gaf wel groen licht voor een nieuwe entree van Molyvos (een dorp op de lijst van Unesco Werelderfgoed!). Daar moesten een sfeervolle olijfboomgaard en een populaire openluchtbioscoop plaatsmaken voor een enorme plas asfalt waar auto’s tegen betaling in de zon kunnen staan bakken. Uitgerust met felle lichtbakken, een voetbalstadium waardig, verstoort het lege parkeerterrein ook nog eens voor menige dorpsbewoner de met twinkelende sterren bezaaide nachthemel. Het felverlichte zwarte gat is een bedroevende aanfluiting. 

Vorig jaar brak op diverse plekken in Griekenland de strandbeddenrevolutie uit om de wildgroei aan illegale zakkenvullers op de stranden tegen te gaan. Dit was een kleine overwinning voor het gewone Griekse volk, want dit jaar kun je via een app een klacht indienen en wordt er per drone gecontroleerd of (onder andere) zonnebedden wel 4 meter van de vloedlijn staan en of 70% van een strand beddenvrij is. Het zal slechts een kwestie van tijd zijn voordat het Griekse volk – zoals elders in de wereld, Spanje voorop – weer de strijd aangaat, ditmaal om niet alleen hun stranden maar nu ook steden en eilanden terug te krijgen. En de zo geliefde Griekse zomers.